Wageningen

Voor de vakantie begon bezaten ze de wereld, maar nu zijn ze kleiner geworden en een beetje bang. Ze lopen met hoedjes op door het stadje, de leider voorop. Groepen met groene shirts, groepen met blauwe shirts, groepen met een flesje om de nek. Later, als we klaar zijn met verhuizen, zetten ze zich aarzelend aan een tafeltje naast ons op het terras. Een jongen en een meisje zijn lachend in gesprek. Ontluikend. De rest zwijgt en kijkt wat rond. Waar moet je het over hebben? Dit zijn allemaal vreemden. Ik ben hier helemaal alleen.

De eerste dag in een nieuw leven. We verhuisden Wilco vandaag naar zijn bejaardenflat. In de gang is plaats voor twee rollators naast elkaar. Wilco is iets ouder dan ik. De vijf in zijn leeftijd geeft recht op een flat met een handgreep op het toilet. De bovenramen worden elektrisch bediend. Bejaarden krimpen op den duur.

Tijdens de tweede rit is de grote bus beduidend minder goed gepakt. Drempels gooien het huisraad voorzichtig door elkaar. Als we de deuren openen blijkt de platte kookplaat scheef tegen een kartonnen doos te staan. Stond die op de grond, vraagt Wilco. Voor ik een grap kan verzinnen maakt Dick de kwinkslag van de dag:

Dat is nou een mooi voorbeeld van de beroemde kookplatentectoniek.