Qua een stukje

Mijn iPhone doet het niet meer. Stukgeregend in de waterdoorlatende golftas van de firma Nike. Ik zeg het nog een keer: Nike. Ja, overwinning, je wordt bedankt. Ik dacht dat je waterdicht was lu ... eh, lummel.

Volgens de Apple Store kan hij (zij?) het na een dag of drie atmosferisch in en uitademen qua een stukje droogtebeleving wel weer gaan doen. Ik wacht angstig af. Qua een stukje. Hmmppfff.

Maar daar wilde ik het helemaal niet over hebben. We zijn enigszins in goeden doen geraakt, qua een stukje positieve balans op één van de rekeningen. Nu rijst (reist :-)) de vraag of we autorijders zijn of niet. Zoals Jeroen vanmiddag zei: "Doe niet zo raar, natuurlijk heb je geen auto nodig!"

Nee, maar toch. Zijn we autorijders of niet? We zouden met gemak een tweedehands bolide van een duizendje of wat kunnen intikken, maar we doen het maar niet. Of wel?

Naar een huisje in Frankrijk, in herfst-, kerst, voorjaar-, of meivakantie? Kan niet zonder auto. Dan huur je er één. Ja, maar naar de Ikea dan? Hallo, hoe vaak wil je dat?

Natuurlijk wil ik een BMW 5 uit 1998 of daaromtrent. Voor de helft krijg je een Mondeo uit hetzelfde jaar met veel minder kilometers. Dar rijdt ook. Nee, ik wil BMW, de vijf van de late jaren negentig, de mooiste auto op de weg. Niet alleen de mooiste, ook de beste. Beter dan de nieuwe vijf en die kost tachtigduizend euri. Je rijdt naar Toscane en stapt herboren uit. Zo'n auto. Een BMW! Vijfduizend euri.

Voor minder dan drie mille heb je een werkelijk uitstekende Ford. De wegligging is vermaard, het ding is spuuglelijk, maar dat zie je niet als je er inzit. En het is goedkoper in belasting en benzine. Maakt elkaar niet veel, maar op een jaar telt het aardig op.

Uw scribent verkeert in opperste verwarring. Gelukkig staat zijn vrouw met beide benen op de grond. Weet je wat we doen? We doen helemaal niets.

(wordt vervolgd, voorlopig vanaf de Gazelle, qua een stukje nuchtere bescheidenheidsbeleving)