Handicap

Hoeveel mensen kent u die blij zijn met een handicap? Ik heb sinds vanmiddag een echte handicap. Ik ben er niet alleen blij mee, ik ben er ook heel erg trots op. Ik ben geen gvb-er meer. Ik heb een handicap.

Natuurlijk, het is een veel te zware handicap, de grootst denkbare zelfs, maar daar gaan we aan werken. Want zo gaat dat met golfers: eerst doen ze hun best om een handicap te krijgen en dan doen ze er alles aan om het ding weer kwijt te raken. Dat laatste lukt overigens zeer weinigen. Ik maak mij daarover geen enkele illusie.

Er was op Golfbaan IJsselweide vanmiddag geen sprake van regen. Het woord regen is een belachelijk eufemisme. Aan het begin van onze ronde waren de greens mooi groen, een uurtje later was overal het soort water verschenen dat volgens het boekje als tijdelijk wordt aangemerkt. Niks tijdelijk. Wij zijn hier en wij gaan nooit meer weg. Dat soort water.

Niettemin: vijf dubbele bogeys, acht bogeys en een par. Over de andere vier zwijgen we. Ijsselweide heeft twee soorten water. Water dat nu valt en water dat vroeger viel. Van beide heel veel. De laatste soort is dol op golfballen. Ik had er vandaag vier nodig.

Het doet er niet toe. Ik heb een handicap!