Engelen

Het grote platte zwarte apparaat dat de beeldbuis vervangt heeft zichzelf vanmiddag terugverdiend. Nou ja, honderden euro's voor de ontdekking van een paar engelen is wellicht wat veel, maar het zijn wel echte engelen, mind you!

Ik draaide Tarkovsky's Andrei Roublev, om te zien hoe onze plasma panasonic met het uitbundige zwart-wit van dat Russische landschap omgaat. In de scene waarin de kruisiging van Christus verplaatst wordt naar een landschap hier en nu, een scene die ik toch al een keer of vijf zes moet hebben gezien, ontdekte ik vandaag voor het eerst de engelen. Tarkovsky heeft ze goed verstopt.

En alsof de duvel, of een andere lagere c.q. hogere instantie, er mee speelt, de mogelijkheid om een screenshot te maken van de film is zojuist komen te vervallen. De beoogde diavoorstelling kan niet doorgaan. Deze engelen mogen we niet zien.

Tarkovsky zet witte engelen tegen de sneeuw. In de long shots van het gezelschap dat over heuvels loopt, het kruis voorop, in de achtergrond een landschap gevuld met kleine, zwarte, druk doende, Bruegheliaanse figuurtjes, ontbreken ze. Maar in de medium-shots zien we af en toe een fragment van een wit gewaad en vooral van een vleugel. Engelen hebben grote vleugels, de punten bijna rakend aan de sneeuw.

Het is een hartverwarmende ontdekking. Een geheim dat duizendvoudig steeds opnieuw privé is. Ik bezit achthondervierenzeventig boeken over Tarkovsky, bij benadering, maar over de engelen in Andrei Roublev heb ik nog nooit iets gelezen. Hoeveel mensen die de film kennen hebben ze gezien?