Package deal

Uit de spelert voor de zilveren schijfjes komt een snoertje. Het loopt naar de televisie. Het snoertje is er in allerlei soorten en maten en vooral prijsklassen. Het enige dat het snoertje moet doen is digitale informatie doorgeven. Enen en nullen. Het kan eigenlijk niet fout gaan.

Volgens de meneer die bij de dozenschuivert werkt moeten we niet bezuinigen op de kabel. Dat is heel belangrijk. Ik werp iets tegen. De meneer komt met een prachtig argument: waarom zou er zo'n groot prijsverschil zijn tussen die snoertjes als het allemaal niets uitmaakt?

Ik ben bang dat de kerstgedachte over onze vriendelijke verkoper wat al te vaardig is geworden. Hij gaat uit van een wereld waarin prijs en kwaliteit recht-evenredig zijn. Een wereld zonder verkooptechnieken. Een wereld vol eerlijke marketing. Fijn voor hem, maar we slaan zijn voorstel tot aanschaf van een kabel beleefd af.

Thuis zoek ik het op. Uit vijf verschillende bronnen van, zo te zien, betrouwbare snit, komt het eensluidende antwoord: als je de hdmi-kabel korter houdt dan een meter of drie, is het verschil tussen een kabel van een tientje en eentje van bijna tweehonderd euri niet te meten, laat staan te zien met het ouder wordende oog.

De neiging om nog een keer bij de dozenschuivert langs te gaan om te vragen of ik even mag zien wat ze zelf tussen de spelert en de tv hebben hangen was gemakkelijk te onderdrukken. Het tijdeigen nietwaar. Veel geluk en zo.