Indiër

Naast de videotheek zit de Indiër. Dat is handig, want de Indiër is tot elf uur open. Er is een oudere Indiër (klein, kalig, rustig maar goedlachs) en er is een jongere. De laatste is gek, maar niet onplezierig.

Bij de Indiër draait op de computer achter de kassa steevast een Bollywood film of klinkt er mooie meditatieve ritmische muziek. Raga's, waar hoor je dat nog? In de Vlierboomstraat. Vanmiddag was ik vergeten om melk te halen. De jonge Indiër, die gek is, maar niet gevaarlijk, vroeg me wat ik eigenlijk voor werk doe. Ik antwoordde naar waarheid.

De jonge Indiër vroeg enthousiast of ik wel eens van Ramanujan gehoord had. Ja, dat had ik (ooit over geblogd, en een lezinkje gehouden op de lesmarathon, maar dat verzweeg ik allemaal). Die mededeling leidde tot grote vreugde bij mijn jeugdige vriend. We noemden Hardy en het taxigetal.

Het is toch wat, sprak hij grijnzend en met een groot armgebaar betrok hij alle klanten uit de omgeving in zijn verbazing: niemand hier heeft ooit van Ramanujan gehoord en nu kom ik jou tegen!

Mijn ego was gestreeld. Tot ik me, op weg naar huis, realiseerde dat hij me de volgende keer dat ik een avondboodschap doe waarschijnlijk iets wiskundigs gaat vragen. Iets waar ik in de verste verte geen antwoord op heb.