Filosoof

Uit een kast op school komen cadeautjes tevoorschijn voor de nieuwe docent filosofie. De kast heeft een maand of wat klem gestaan vanwege een onduidelijke verbouwing. De docent filosofie is tevens uw nederige scribent.

Fijn, een paar nuttige boeken, waaronder eentje van Roger Scruton (veel beter gaat het niet worden) en een stapel exemplaren van het vaderlandse Filosofie Magazine. Ik heb het wel eens los gekocht en vond het eigenlijk helemaal nul komma niks. Filosofie voor de bühne. Mooie bloemen voor de vensterbank. Makkelijk, lelijk. Sanseveria's.

Ik blader door de stapel tijdschriften. Af en toe staat er iets heel aardigs in, maar over het algemeen probeert het tijdschrift vooral hip te zijn. Of hoe heet dat? Gaaf, cool, onwijs, retekicken. Tja.

Wat me opeens opvalt is dat werkelijk iedereen die in dit blad een halve scheet laat, wordt aangekondigd als filosoof. Tsjonge jonge, indrukwekkend hoor. Ik krijg nog liever driedaagse koorts dan dat ik mezelf filosoof ga noemen. Natuurlijk, wie zegt dat hij alleen weet dat hij niets weet, is misschien vooral een arrogante kwast, maar toch.

Cornelis Verhoeven, misschien de grootste filosoof die ons vaderlandje de afgelopen eeuw heeft voortgebracht, aarzelde zijn leven lang om zijn bespiegelingen filosofisch te noemen. Teveel pretentie.