Navelstaren

Nee, wanneer je gaat navelstaren is de lol er definitief af. Ik moet het niet over mijn blog hebben, al gaat het me wel en ook heel erg niet aan het hart. Wat? Dat ik geen enkele behoefte meer lijk te hebben om jullie met woorden op dit digitale ding te vermaken.

Afgelopen week waren we met de zesde klassers in Heemskerk, in een als kasteel vermomde jeugdherberg, op een symposium over de nieuwe sociale media. Ik mocht er spreken over filmtheorie en werd in het programma aangekondigd als iemand die tussen twee krentenbollen door zijn blogjes uit de mouw laat rollen. Om met Peter Sellers te spreken: "not any meuuuuur."

Nee, niet navelstaren. We gaan naar Rome, overmorgen, bijna morgen. In Rome zal ik vanuit het hotel met de eenzame kakkerlak en de spoken in kamer zoveel mijn laatste blogjes afvuren.

En dan zwijgen we er verder over.

Sic transit ... nee, niet navelstaren!