Vijftienhonderd vol

Suzanne vroeg me of ze mijn immense lezersschare mag lenen. Natuurlijk mag dat. De komende dagen daarom enkele zeer recente gedichten van haar hand. Voor de schare. Ik neem aan dat die aan het slinken is. Dit webblog is stervende.


kan dat

Een lege, onontgonnen wereld en dwalen, misstappen en op rotsblokken
roepen dat het geweldig gaat, geweldig. Alleen in bed met het plafond, dan
schouderophalend dansen: ik wil je missen voor ik je ontmoet.

Waarom niet later, we vloeken haast, waarom niet nog even gewacht
tot we wat ouder zijn, wat minder wankel allemaal.
Als ik loop door mijn woestijn ben jij er niet, bijna niet, jij bent het stipje waar ik
heenloop en vandaan zwoeg.


Suzanne van Geuns