Vind je het goed?

Naarmate je ouder wordt neemt de republkeinse overtuiging wel af moet ik zeggen. Natuurlijk is het een volstrekt achterhaald idee, die erfopvolging, maar ach, zoalang de per ongeluk geselecteerden een beetje voldoen, waarom niet. Een republiek is duurder. De betrokkene zelf ziet het steevast als een hele zware maar ook mooie opdracht. Ontsnappen komt niet in je hoofd op, nou, misschien rond het twintigste levensjaar, maar dat gaat over. Wat vreemd is, en ook normaal, is dat ik toch geïnteresseerd ben in de persoon van de koning (m/v). Hoe istie nou, als mens? De afgelopen dagen zag ik Beatrix in herhaling met Henk van Os door het Stedelijk lopen, alwaar ze een tijd geleden een expositie had ingericht. En waar normaliter de majesteit het examen afneemt was het nu andersom. Ontwapenend.
Nog leuker was het moment in het bijna avondvullende programma rond Willem-Alexander. De kroonprins verschijnt bij het bed van een meisje van een jaar of negen, Eva, en vraagt: "Vind je het goed als ik even bij je kom zitten Eva?" Eigenlijk, ik durf het nauwelijks te zeggen, vind ik dat gewoon ontroerend. Natuurlijk is die jongen goed opgevoed. Maar het grote naturel waarmee hij zoiets doet voorspelt veel goeds. Verdorie nog aan toe, wat krijgen we nou? Ga ik morgen opeens ook vlaggen? Nee, dat is alleen voor de vierde mei, tussen zes en half negen.