Vannacht

Vannacht bleek Jaap Krol bij een begrafenisonderneming te werken. Hij vroeg Herman en mij om mee te helpen bij een bijzonder klusje. We hoefden eigenlijk niets te doen, maar Jaap kon moeilijk alleen komen. Met bravoure stuurde hij mijn auto door de stad Groningen. Ik zei tegen Herman dat Jaap een heel goede taxichauffeur zou zijn.
We kwamen aan bij een huis in de provincie. Bij binnenkomst bleek de verwachte lijkkist te ontbreken. De familie was bijeen in feestelijke kleren, en de stemming was rustig, maar niet bedrukt. In een stoel hing het levenloze lichaam van een jongetje van een jaar of acht, eveneens in feestelijke kledij. Herman en ik stelden ons bescheiden op. Na een poos zei Jaap: "Het is tijd". Hij pakte het jongetje uit de stoel, wierp hem over zijn schouder en wandelde naar het belendende vertrek. Dat bleek een kerkruimte te zijn, waar al een behoorlijk gezelschap zat te wachten. Ook hier was de stemming niet bedrukt. Herman en ik zetten ons achter een tafeltje. De kansel was niet meer dan een lichte verhoging in de houten bank met twee rijen die de kopse kant van de ruimte vulde. De familie zat links en rechts van de predikant, het jongetje slap tussen hen in. Ik zat ook in de bank, helemaal aan een uiteinde, en luisterde naar de prachtige korte vrolijke toespraak van de predikant.
Terug in de huiskamer vroeg ik me af waar het jongetje was gebleven, maar daar hing hij al op de schoot van zijn vader, die hem blijkbaar nog even wilde vasthouden. Plotseling begon het jongetje te hoesten. Niemand schrok. Het jongetje bewoog en opende zijn ogen. Ik liep langs een plank met de rouwkaart en las dat het jongetje al drie jaar dood was. Toen ik tegen zijn oma zei dat ze wel een beetje moesten uitkijken, want dat drie jaar zonder adem misschien wel vervelende consequenties kon hebben, leek ze niet onder de indruk. Ik draaide een shagje en wilde naar buiten lopen. De familie liet zich zakken in de brede fauteuils en overal kwamen opeens rookwaar en asbakken tevoorschijn. "Je hoeft niet naar buiten hoor, ben je gek. Je kunt hier gewoon roken" zei de moeder. We gingen roken.