Rituelen

Voor het eerst in acht jaar kijk ik een examen wiskunde na. Aan de tijd in Harlingen heb ik allerlei herinneringen, al worden ze snel vager, maar het corrigeren van examenwerk hoort daar niet bij. Waar deed ik dat? Aan de tafel bij de keuken? Boven aan het bureau? Ik herinner me vooral het bezoek aan Martijn, in Sexbierum. Alle leerlingen werden persoonlijk bezocht, de meeste met goed nieuws. Martijn riep in het Fries dat hij me wel kon zoenen. En deed het natuurlijk niet.
Vanochtend heb ik de grote tafel leeggemaakt, alle papieren netjes uitgestald, een rood potlood en een puntenslijper opgezocht, en een scorelijst gemaakt. Toen ik eenmaal zat kwam Willemijn uit bed en grijnsde. "Ik heb het gevoel dat ik heilige grond betreed" zei ik met gevoel voor pathos. Zij begrijpt dat, al was het maar omdat ze weet dat ik voor dat examen net zo nerveus ben als mijn leerlingen. Toen de scorelijst zich langzaam vulde kreeg ik opeens een heel vertouwd gevoel, alsof je terugkeert in een huis waar je lang geleden gewoond hebt en blijkt dat de specifieke motoriek van het lopen op deze trap na al die jaren nog in je benen zit. Acht jaar overbrugd, moeiteloos, door een velletje ruitjespapier.