Aapmens

De opstandige puber uit Blijdorp is eigenlijk overal te zien. Naar verluidt delen wij mensen een slordige 98% procent van onze genen met Bokito. Dat lachen niet altijd leuk is, dat behoort dan helaas tot het overgebleven paar procenten.
Vandaag kwam ik hem twee keer tegen. Op weg naar school stond een jongetje van een jaar of zeven wild gesticulerend en nogal ongearticuleerd te schreeuwen tegen de fietsende passanten. Dat er een meisje van dezelfde leeftijd naast stond had er ongetwijfeld mee te maken. Ik besteedde er een paar gedachten aan (Is er hulp? Ja, maar je kan er je auto niet kwijt) en vergat het op de volgende straathoek zonder verder aan apen te denken. Vanmiddag, op de terugweg, fietste ik door de Fahrenheitstraat. Over het trottoir zaten twee jongens van een jaar of zestien met bewonderenswaardige snelheid achter elkaar aan, allebei luid lachend. Vlak voor me stak de voorste opeens over en de achterste wierp het geopende colablikje dat hij meedroeg over de straat naar hem toe. Het blikje ratelde spattend over het plaveisel. Terwijl ik tussen hen door fietste riep de achtervolgde: "dier!". Het klonk liefkozend: "diertje", "lekker dier".
De betreurenswaardige mevrouw in het ziekenhuis is ondanks alles ook nog steeds een beetje verliefd. Ze wil ooit terug naar Bokito om hem opnieuw in de ogen te kijken. Ja, deze twee horen bij elkaar. Ze delen niet alleen een hele hoop genen, maar ook een IQ.