Ams - Bts - Vie

Het is koud en kraakhelder. Kort na het vertrek zijn we al zo ver gestegen dat de puist van Noord Holland duidelijk herkenbaar is. Van Enkhuizen loopt een dijk over het IJsselmeer. In de verte schemert de Noordoostpolder en even later vliegen we boven de Veluwe. Ik herken het dorp Epe aan de grote stukken weiland die diepe lichtgekleurde voren in het donkere bos trekken. Hier ergens ligt Herman's geboortegrond. Tussen de weg van Epe naar Vaassen en de snelweg met kanaal. Ik kan de boerderij niet vinden.
Het vliegtuig is maar voor een kwart gevuld. De man naast me en ik hebben allebei het brede pad naast de nooduitgang opgezocht en we strekken onze benen. Hij gaat op zakenreis naar Wenen. Ook Wenen. Hij heeft op het vliegveld van Bratislava een auto gehuurd.
Na de landing vraagt hij of ik zin heb om met hem mee te rijden. Dat heb ik. Terwijl hij de spiksplinternieuwe Skoda over de kletsnatte Slowaakse wegen stuurt alsof hij dagelijks in deze auto rijdt kom ik er achter dat hij Johan heet. We hebben ons nog niet aan elkaar voorgesteld, maar hij krijgt telefoon. Hij lost een probleem op. Johan is de mede-eigenaar van een bedrijf dat brandblussystemen levert voor industriele toepassing. En hij vertelt me dat zijn bedrijf eigenlijk niet bestaat, in fysieke zin. Alle medewerkers zitten thuis of op de weg, houden contact via telefoon en email, en er is geen gebouw. En dus geen overhead.
Slim.
Nadat Johan me op vliegveld Wenen, waar hij een afspraak heeft, heeft afgezet, ontpop ik me als specialist in het Oostenrijkse baanwezen. Een dame vraagt hoe ze naar Süd-Bahnhof moet reizen. Ik leg het uit. Veertig seconden geleden zelf uitgeknobbeld, want ik moet er ook heen. Ach, vakkennis; als je ze maar één les voor bent.

Een uurtje later volgt het weerzien met Herman en Marise. Reijer werpt één blik op me en besluit dat het hem niet zint. Groot. Kaal. Maar ik heb drie volstrekt identieke aapjes voor hem meegenomen. Dat helpt. Even later doen we een spelletje bedspringen, en voordat hij naar bed gaat mag ik hem voorlezen.

's Avonds met Herman een rondje tram rond de binnenstad. Het regent, de tram is vol, de ruiten beslagen. We stappen uit en wandelen door de regen. Wenen is een stad die indruk probeert te maken. Het lukt. Morgen bij daglicht en hopelijk wat beter weer zien we verder.

Dan bedenk ik dat ik wel moet bloggen vandaag. Mijn blog is jarig. Gefeliciteerd blog, hoe oud ben je nu?
Eén!
Tsjonge. Op de dag nauwkeurig?
Op de dag nauwkeurig.