Tijgers van boter

Op zondagmiddag signeert mijn held bij Paagman zijn nieuwste boek. Ik heb een paar oude boeken meegenomen, en Tim, die ik netjes meneer Krabbé noem, gaat daar wat inzetten. We hebben een beetje mot helaas, want ik heb in mijn blogje van een week of twee geleden beweerd dat 'Pasgeboren girafje' geen goed gedicht is. En hem een mailtje gestuurd met een kopie van het blogje. Tja Blaak. Stom. Krabbé verdedigt zijn fictieve dichter met kenmerkende energie. Terecht. En ik ben niet aardig. Meestal ben ik juist wel aardig als ik me niet zo goed een houding weet te geven. Mijn held geeft me met enige nadruk een hand. Ik bedank hem en wandel weg. Ik voel me een beetje een lul.
Om het goed te maken koop ik via internet een exemplaar van zijn eerste boek, 'De werkelijke moord op Kitty Duisenberg'. En vandaag bij de Slegte de enige recente Krabbé die ik nog niet bezit, 'De Matador'. Thuis lees ik het prachtige verhaal over Meester Jacobson en struin vervolgens rond op de website van de man die mijn held werd zodra ik de eerste pagina's van 'De Renner' had gelezen en het boek na boek moeiteloos bleef. Ik vind op de website een verwijzing naar de mij onbekende Japanse auteur Haruki Murakami. Krabbé citeert als verklaring voor zijn enthousiasme voor de schrijver een aantal passages die typisch Murakami zijn, zoals je uit elk boek of verhaal van Krabbé een aantal passages zou kunnen citeren die alleen uit de pen van Tim Krabbé kunnen komen.
En dan gebeurt iets vreemds dat op zich ook weer heel kenmerkend is: bij één van de citaten springt mijn brein als vanzelf de context uit, gaat even op wit, herstart, en schakelt automatisch in de v-stand van verbazing: hoe kan dat? Wat hebben tijgers met boter te maken? Er staat: "Een jongen houdt zoveel van een meisje dat het alle tijgers van de wereld tot boter zou doen smelten. Tijgers en boter! Dat is een Gouden boekje: Sambo, het kleine zwarte jongetje, zag tijgers rond een boom rennen, zo hard dat ze smolten. Zijn vader deed de boter in een kom, en zijn moeder bakte er gestreepte pannenkoeken van. Helaas waren de pannenkoeken politiek incorrect, want het jongetje was een zwart jongetje en dat werd zomaar hardop gezegd. Jongetjes zijn niet zwart of wit, dat mag helemaal niet. Sambo werd niet herdrukt.
Afgezien van de interessante geschiedenis rond de censuur van 'Sambo het kleine zwarte jongetje', wat hebben tijgers met boter te maken? Het internet geeft geen uitsluitsel. Maar als een thema zowel in Japan als in Europa opduikt is er meer aan de hand. Iconografisch onderzoek lijkt vereist. Of heeft Haruki Murakami gewoon een Japanse versie van het Gouden Boekje gelezen? Dat zal het zijn. De wereld is niet zo groot meer, de laatste decennia. En dus vlieg ik morgen naar Bratislava. Tot later.