Gevonden, helaas.

Jason Bourne heeft zijn ware identiteit gevonden. Aan het eind van 'The Bourne Ultimatum' herinnert hij zich alles. Het is het even logische als betreurenswaardige einde van een zoektocht.
'Ultimatum' spettert bijna twee uur lang zonder adem te halen over het witte doek. De gemiddelde shotlengte ligt ruim onder de seconde. Jason Bourne krijgt dan ook beduidend minder tijd om zich af te vragen wat er nu weer allemaal voor raars gebeurd dan in de eerste twee films. Aan het slot krijgt hij alle antwoorden op een presenteerblaadje aangereikt, en kiest hij er alsnog voor om geen Jason Bourne te zijn.
Wat bij de laatste James Bond zo heerlijk was, de zoektocht naar de ware Bond, werkt bij Bourne tegen de film. Want Jason Bourne vindt geen ware Bourne, maar een burger waarvan ik de naam niet eens wil onthouden. De Jason die zocht, die was een stuk leuker dan de Jason die vindt.