En met Johanna als Flora

Ooit, in het Uffizi, deden we gewoontegetrouw het spelletje 'wie mag mee naar huis'. We scoorden ongeveer 65%. Dat is heel hoog voor een huwelijk. 'Wie mag mee' is een prettig spelletje om museumbezoek mee af te sluiten. Je gaat alles nog eens bij langs, en beslist in elke zaal zo snel mogelijk welk schilderij thuis aan de muur mag hangen. Willemijn en ik zijn het opvallend vaak eens. Als er geen Rothko hangt kiezen we voor het kleine, of het subtiele, maar als er niets kleins of subtiels is gaat het nog wel eens mis. In de zaal met de Botticelli's ging het mis. Stel je het volgende voor: een zaal met twee gillend beroemde schilderijen van Botticelli, 'De geboorte van Venus' en 'Primavera', een Leonardo en een triptiek van Hugo van der Goes. Willemijn koos de 'Primavera' van Botticelli. Ik viel volledig voor het triptiek, dat de aanbidding door de wijzen voorstelt:




Ik heb niet heel veel met Botticelli en wel heel veel met alles wat uit Vlaanderen komt voordat Rubens ging verven.
Ik moest vorig weekeinde aan ons Florentijnse spelletje denken. Ik keek naar de prachtige jeugdfilm 'Mariken', die ik al vaak half maar nog nooit heel had gezien. Willemijn keek een kwartiertje mee. En toen Johanna ter Steege in beeld schoof als verveelde gravin merkte ze op: "Het is Flora, Botticelli's Flora." En dat is het precies. Er is bij mijn weten nog nooit een schilderij verfilmd, maar voor de bewerking van Botticelli's 'Primavera' komt maar één actrice in aanmerking: