Rommel

Erwin Rommel, Duits veldmaarschalk uit de Tweede Wereldoorlog, was betrokken bij de door Von Stauffenberg gepleegde aanslag op Hitler. Of niet. Wel of niet, ik wil het eigenlijk wel weten. Maar hoe kom je daar achter?
Feit is dat Rommel door het regime verdacht werd van betrokkenheid, hetgeen leidde tot zijn gedwongen zelfmoord. Of hij daarmee schuld bekende is onzeker, misschien wilde hij slechts zijn gezin redden van de zogenaamde 'Sippenhaftung', waarin familieleden boeten voor de overtredingen van hun bloedverwant.
Feit is dat zijn zoon Manfred Rommel, zeer gewaardeerd burgemeester van Stuttgart, elke betrokkenheid van zijn vader bij de aanslag afwees. Feit is ook dat de latere Navo-chef Speidel, adjudant van Rommel, in zijn memoires vertelt dat Rommel volledig op de hoogte was van het complot. Maar hoe betrouwbaar is Speidel? Hij wilde na de oorlog wellicht zijn blazoen wat witter wassen door zichzelf via Rommel het verzet tegen Hitler binnen te praten. Die Speidel heeft ons nog een mooi lied opgeleverd, van Jules de Corte:

"En ik ben toch zo blij dat mijn dochter geen zoon is.
Want nou hoeft ze nooit te betalen voor twee.
En nooit zich te scheren met een shavingmachine.
En nooit in het leger ter land of ter zee,
en nooit onder generaal Speidel te dienen."

Dat kent niemand meer, zoals niemand meer weet wie Speidel was. Maar was hij nou goed of fout, die Rommel? We weten het niet. Dat is buitengewoon hinderlijk. En waar komt dat verlangen vandaan om van de veldmaarschalk een goede Duitser te maken? Het zal de kerstgedachte wel zijn. Ik ben even weg. Prettige kerst!