Wie het laatst

Tijdens het zoveelste debat in Iowa stelt een strenge juffrouw van groep zes of zeven de volgende strenge vraag: “Senator Obama, you have Bill Clinton’s former national security advisor, state department policy director, and Navy secretary among others advising you. With relatively little foreign policy experience of your own, how will you rely on so many Clinton advisors and still deliver the kind of break from the past that you‘re promising voters?” Ja, zo kan je kracht in zwakte proberen te veranderen: Dat die Clinton aanhangers meer zien in Obama dan in Clinton verdwijnt opeens als sneeuw voor de zon.
En het gelach bij de tegenstanders begint al voordat de lerares is uitgesproken. Die heeft hem lekker tuk! Hillary lacht het hardst. Hard en schril. “I wanna hear that” roept ze uit. Op dat moment begint ook Obama te lachen. Zijn onberispelijke gebit glimt in het licht van de camera’s. En terwijl het schrille gelach van de voormalige first-lady veel te lang doorgaat komt het Obama moment, onvermijdelijk, dodelijk: “Hillary, I’m looking forward to you advising me as well.” En nu pas begint ook het publiek te lachen.