Alfabet

Op het terras achter een uitsmijter. Robert heeft zojuist zijn Sterling motor opgestookt met hulp van zijn vriend K., en ik heb er bewegende plaatjes van gemaakt. Nog even en het ding doet het echt.

We spreken over het onderscheid tussen alfa's en beta's. Ik heb van beide walletjes gesnoept en hoor de onzin die K. debiteert met stijgende verbazing aan: "Als je een beta-studie doet houd je zowel je alfa- als je betakwaliteiten op peil, want je maakt toch wel deel uit van de cultuur. Maar als je een alfa-studie doet degenereren je betakwaliteiten. Je kunt dus beter een betastudie doen."

Om zoiets doms te zeggen moet je wel een beta zijn.

Is het misschien zo dat alfa's veel beter zijn in sweeping statements omdat de relativering al ingebakken zit? Alfa's zijn beter in het roepen van onzin. Beta's nemen de onzin serieus. Op mijn gebral over het boek Openbaringen van een blogje terug reageert niet voor niets een wiskundige nogal verontwaardigd.

Op het terras, onder invloed van een spaatje groen, weet ik nog te melden dat het verschil tussen alfa's en beta's helemaal niet absoluut bestaat maar eerder een kwestie is van modelleren (gejat van Johan van Benthem), en dat het verder zo is dat alfa's veel beter dan beta's doorhebben dat er op de meeste vragen helemaal geen antwoord bestaat.

Dat laatste leidt tot kunst. Maar je moet ze geen brug laten bouwen.