No no no
Hopes were high that Amy Winehouse would be well enough to perform at Glastonbury .... days after coming out of hospital with the early signs of lung disease emphysema.
Nou, ik heb het net gezien. Dat is geen longemfyseem. Dat is heel heel veel van iets heel anders. Amy doet een soort 'rope-line', heen en weer waggelend onder handbereik van een verrukt publiek. Haar decimeterlange stilettohakken maken het er niet makkelijker op, maar gelukkig is er een tiental mannen met als enige taak het op de been houden van mevrouw Winehouse. Op hun rug staat: 'special security'. Dat kan je wel zeggen.
Het publiek krijgt waar voor zijn geld. Zo geweldig als ze op de plaat is, zo slecht, stoned, beschonken, en van de wereld is ze live. Maar ze blijft stem. Niks geen emfyseem. Stem die de weg kwijt is. Maar wat voor stem.
Het is een cliché: popmuzikant onder onafwendbare invloed. Het is bovendien een ouderwets cliché en dus vervelend. Amy is vooral zielig. Wat te doen? Snel sterven, zou dat helpen? Nee. Die tijd is geweest.
3 Comments:
Wat mij verbaasde, was die volledige adoratie van het publiek. Zagen die mensen niet dat er een totaal kapot mens stond? Op een gegeven moment stond ze gewoon mensen te slaan... Absurd. Gênant. Zal ze dit ooit terugzien zelf?
Ik ken haar niet goed genoeg om een commentaar te schrijven, maar ik weet één ding wel zeker.
Ik ben geen fan en zal dat nu zeker niet worden.
Andrea
Pop is voor 75% pose. De rest misschien muziek. Ze mag er wel over zingen, maar het niet zelf doen. Raar.
Een reactie posten
<< Home