Spit

Ik had er al een paar weken last van. En dan, als je denkt dat het weg is, Pang!!! Bukken, iets pakken, omhoog komen. Benggg!!!

Ik loop dus maar weer, dat is het enige dat herstel kan bespoedigen. Je moet een beetje door de pijn heenlopen en omdat dat best te doen is geeft de wat schrijnende en af en toe bij een foute beweging vlammende pijn me een stoer gevoel. Kijk hem lopen, de held.

Bij Ed en Gerda zat ik vanochtend even op een rechte tuinstoel. De beweging en goed zitten hielpen aardig. Ik wandelde als een kievit de Laan van Poot uit.

Eenmaal in de stad was het effect uitgewerkt. Gelukkig was er vermaak bij Verwijs: drie dames van onduidelijke leeftijd in volledige besluiering, net geen nikab, keken bewonderend naar een groot boek van Dikkie Dik en vroegen zich in accentloos Nederlands af wat dat nou zou moeten kosten.

Inburgering, halverwege. Nu nog een leuk mouwloos dingetje boven een vlotte broek.