Vancouver, heel even
Tot u spreekt een klein jongetje. Ik ben heel even in Vancouver geweest.
Vorige week kreeg ik te horen dat ik was uitgenodigd om te komen spreken op een conferentie van de American Philosophical Association (APA), april volgend jaar in Vancouver. Over film en ethiek. Ik had wat ingestuurd.
Mooi, eervol, fantastisch! Ik bericht per mail dat ik even tijd nodig heb om te kijken of het kan, qua een stukje sponsorbeleving. Mijn contactpersoon zegt op 17 oktober: ok, maar ik moet het zo snel mogelijk weten.
Op 21 oktober stuur ik een mailtje met de mededeling dat ik kom.
Daar wordt op 23 oktober op gereageerd met het volgende bericht:
I'm afraid I had a hard deadline that I had to meet and I did not have the luxury of being able to wait. Hence, I had to notify the APA that you could not confirm by their deadline, and they then needed the name of a substitute presenter in case they have to go to press before I hear back from you.
Deadline? Welke deadline? Had dat dan gezegd met een datum erbij!
Nare meneer die u er bent!
Ik weet niet eens meer of ik nog wel zin heb in de kleine kans dat er nog wat geregeld kan worden.
Die laatste zin, daar was het jongetje even heel klein.
posted by Frank Blaakmeer at 21:48
4 Comments:
Ach ze zijn chagrijnig door t chaos in hun land :P
Maar alsnog, heel erg gefeliciteerd! De uitnodiging opzich is waarschijnlijk een grote eer ^^
Zullen ze je trouwens een helemaal verzorgd business class vliegticket geven? :P
Wat is dit nou.
Groot onrecht! Niets kleins aan.
Wat ingestuurd bij de AFA?
Daar wil ik nou meer van weten. ;)
Jammer, maar u bent nog jong, die kans komt nog wel.
Of zeg ik nu juist iets verschrikkelijks? Nee toch!
Een reactie posten
<< Home