Alchemie

In het hippe glossy dat Bright heet, inderdaad, ik ook niet, lees ik tot mijn stomme verbazing dat mijn geheime sf-fantasie aan een voorzichtig begin begonnen is. Mijn geheime fantasie is al heel oud.

Er bestaat tenminste in theorie een apparaat dat ruimtelijke voorwerpen kan kopieren. Het is een machine ter grootte van een Fiat 500 met twee kastjes. In het ene kastje plaats je een voorwerp dat je wilt verdubbelen, in het andere stop je materie. Bananenschillen, lege cola-blikjes, herfstblad, het maakt niet uit.

De machine gaat zoemen. Eerst wordt het te kopieren voorwerp gescand. De scan geeft volledige informatie over de molecuulstructuur van het origineel. In de tweede stap, u raadt het al, wordt het afval in het andere kastje opgebroken in atomen, of desnoods in protonen, neutronen en elektronen. De machine knutselt uit de vrijgekomen basisbehoeften een kopie die niet van het origineel te onderscheiden is.

Het is niet te geloven, maar met dit procede is een begin gemaakt. In rapid prototyping zoals het genoemd wordt is het origineel een computerontwerp. De bananenschil is een willekeurige stof, bijvoorbeeld een polymeer, dat laagje voor laagje wordt opgebouwd. In de architectuur wordt het al gebruikt (zie foto). Medische toepassingen, zoals het maken van protheses of het vervangen van een weggeschoten onderkaak, doen op dit moment hun intrede.

Ik ga er goud mee maken. Jammer dat het dan net zoveel waard is als de eerste de beste modale bananenschil.