Boeven

Wat weinig mensen weten: mijn allereerste (onbetaalde) aanstelling was bij de politie in Emmen. Ik was bij de bospolitie. Wat zeg ik, ik was de bospolitie, de sheriff van de Emmerdennen. Op mijn fietsje hield ik al crossend over heuvels en door bochten de criminaliteit in het bos onder controle. Boeven waren er niet. Hoe effectief!

Gisteren bleek hoezeer de boeven tijdens mijn afwezigheid hebben toegeslagen. Het tegen de woonwijk Angelslo en het ziekenhuis aangelegen stuk bos is omgetoverd tot een uitlaatplek voor blinden en bejaarden. Staatsbosbeheer heeft in het bos een familiepad aangelegd, een betonnen strook waarop twee rollators elkaar net kunnen passeren en waar informatiebordjes toelichten dat de lezer zich hier in een bos bevindt. Leugenaars!

Sommige bordjes zijn in braille. Ze staan langs de kant van het pad. Hoe je ze als blinde zou moeten vinden is een raadsel. Misschien een taak voor de bospolitie: blinde wandelaars naar de bordjes begeleiden.

Het allerergste is wel dat er bij het begin van het pad een bordje staat dat vertelt dat de Emmerdennen een heel spannend bos is, een donker woud. Het woord staat er echt: woud. Om een betere woudbeleving mogelijk te maken staan er om de halve kilometer picknicktafels. Uit luidsprekers komt het geluid van huilende wolven op gepaste afstand.

Nee, dat laatste niet.