Heel stout

Vooral te onpas roep ik tegen wie het niet wil horen dat ik Rembrandt maar een prutser vind. Dat staat heel stoer en is heel stout. De vorige keer dat ik in het Mauritshuis was verdrongen zich tientallen Aziaten voor het meisje met de paarlen oorring van Vermeer. Gisteren stonden ze er nog steeds. Bij Rembrandt was geen Japanner te bekennen. Zou Vermeer in Japan hoger worden geacht dan Rembrandt? Ben ik eigenlijk ook een Japanner? Nee, het komt door die stomme film met Scarlet.

De interessante vraag is of ik ook gelijk kan hebben. Waarschijnlijk niet; mijn opmerking dat ik Rembrandt's portret van Homerus gewoon niet mooi vind wordt weggewuifd. Het gaat niet om mooi. Jammer genoeg ontbreekt het prachtige portret van een oude man. Die man zie je inderdaad zo opstaan om nog een borrel in te schenken. Als esthetisch criterium hebben we daar echter weinig aan, omdat het ook geldt voor veel zeer matige schilders. Wie wel eens in Workum is geweest weet wat ik bedoel.

Er is één vertrek in het Mauritshuis waar een Memling hangt, en een Holbein, en een Rogier van der Weyden. Als je me ergens wilt opsluiten, doe het dan maar daar.

Het gaat wel om mooi.

p.s.: Maar, zei Willemijn, daar heb je toch al eerder over geschreven? Inderdaad, hier. Een jaar geleden, bijna op de dag.