Koets

Er rijdt een open koets door de straat. Zo'n ding heeft een bepaalde naam, maar die kent bijna niemand meer. Op de bok achter de beide paarden zitten twee politiemannen met lange zwarte jassen. De met ijzer beslagen houten wielen ratelen over de steentjes. Twee meisjes uit de brugklas maken een proefwerk, net als iedereen in het lokaal. Ze kijken op, zien de paarden en beginnen te glimlachen. Ze blijven kijken en stil lachen. Ik kan de koets niet meer zien, maar zij nog wel. Ze vergeten voor een halve minuut hun werk, rekken hun halzen, en kijken de paarden zo lang mogelijk na, alles volstrekt synchroon. Dan kijken ze naar mij, zien dat ik naar hen zit te kijken, reageren verschrikt en gaan gauw weer aan het werk.