Messiah

De Messiah in de Kloosterkerk. Gerda's koor, het Residentie Kamerkoor, zingt, het Concerto d'Amsterdam speelt, een viertal deels buitenlandse zangers soleert. Ik moet iets bekennen. Ik vind de Messiah een stuk van niks. Vond.

Nou ja, het duurt wel lang voordat het echt begint, het is een tekstueel rommeltje, en muzikaal hangt het zo af en toe van effectbejagjes aan elkaar. Hoe sloop je een prachtige aria? Door het niet drie maar zesendertig keer te herhalen: He was despised. Ja hoor, we hebben het, bedankt.

Maar als je het zo zeker, zo 'in your face' uitvoert als vanavond, met zo'n prachtige sopraan en alt en vooral zo'n prachtig zeker koor, een koor dat zowel heel hard verstaanbaar als heel zacht verstaanbaar zingen kan, ja dan worden al die mooie melodieën hemeltergend mooi en vergeef je Händel verder alles.

In de pauze noem ik Kathleen Ferrier. Beute heeft geen flauw idee over wie het gaat. Een oude dame in de rij voor de koffie kijkt ons belangstellend aan. Ik zeg: "Mevrouw, deze jongeman hier weet niet wie Kathleen Ferrier is." De dame schrikt zichtbaar en zegt: "Echt niet?" Later wijst een korte steekproef uit dat het verschil tussen wel en niet weten ruwweg samenvalt met mijn geboortejaar.

Als je niet weet wie Ferrier is moet je dit bezoeken. En dit. Je kunt ook een oud blogje lezen, want ik schreef al eerder over haar.

Ik zei 'moet'. Hup hup!