Kopieerlust
De Openbare Bibliotheek van Emmen was gehuisvest in het modernste gebouw van het dorp. Het stond naast het architectonisch meest interessante gebouw, dat van het kantongerecht, dat was gevestigd in een oude villa in koloniale stijl. Ik kwam vaak in de bieb, zoals we haar noemden. We maakten er zelfs huiswerk, waarbij ik mijn vriend Jan 't Hooft de natuurkunde uitlegde die ik nu zelf niet meer begrijp.
In de bieb stond een kopieerapparaat, in de tijd van carbon en stencilmachines een novum. Het ding rook. Het rook vies en toch lekker. Ik kopieerde er in mijn herinnering vooral werkstukken voor biologie. En we ontdekten dat je voor een kwartje ook jezelf kon kopieren. Eerst handen, later, heel dapper, ook hoofden.
Sommigen dingen zijn er gelukkig nog steeds. Dat het kopieerapparaat, verder gevorderd, reukloos, maar in principe nog steeds een kopieerapparaat, misbruikt kan worden voor prettige ongein bijvoorbeeld. Hier is een meisje uit de derde. Ik zal haar naam niet noemen, maar ik moet haar een klein beetje straffen, want ze misbruikt de mijne.
Goh Charlotte, het lijkt wel kunst!
posted by Frank Blaakmeer at 10:50
3 Comments:
Haha! Wat een leuke foto. Hoe komt u daaraan? (Hij is namelijk gemaakt met mijn printpasje!) Ook een mooie tekst eronder. Groetjes, Irene van der Jagt
het is een beetje een van die dingen dat steeds anders lijkt naarmate je er langer naar kijkt... Ondersteboven heeft het overigens ook wel iets.
Inderdaad, misschien heeft het anonieme charlotte een nieuw kunstgenre uitgevonden.
Als je alleen de foto zou zien, zonder het verhaal erachter te weten, dan zou het beeld wellicht als enigszins luguber kunnen overkomen.
"De fotograaf had zijn werk gedaan. Inspecteur Argstra gooide zijn stompje sigaar in de hoek en staarde nog een keer naar het jonge meisje, dat in het aquarium lag, met haar morsdode gezicht platgedrukt tegen het glas aan. " etc.
Een reactie posten
<< Home