Vandaag

Een personage dat zegt: It's time to torture some small animals. Find a poodle and kick him off the balcony heeft mijn onmiddellijke sympathie. Russell Crowe. Verder doet de film er niet toe.

Wat er wel toe doet: We stonden een uur stil, voorbij station Schiedam. Willemijn meldde per sms dat ze ook stil stond, op station Leiden. Een wat groot uitgevallen stroomstoring.

Als ik eindelijk op de fiets zit springt er bij de Krügerlaan een allochtoon achterop. Ik hield in bij de supermarkt en hij vroeg wat ik wilde. Bier. Weet ik, zei de allochtoon en sprong achterop. Ik liet het maar zo. Hij noemde ook een naam die ik vergeten ben, maar laat ik hem Hassan noemen. Samen gingen we naar de slijter op het meest ingewikkelde plein van Den Haag, waar het evangelie en een tiental straten samenstromen. Bij de slijter, die al een uur dicht is, kopen we bier. Hassan koopt twee blikken Amstel en zegt tegen de zetbaas dat ik een collega ben en dat ik het afreken. Ik heb bewondering voor zijn brutaliteit en gun hem zijn bier. Als ik met een grijns tegen de slijter zeg dat ik deze man precies twee minuten geleden voor het eerst heb ontmoet zegt hij dat we het lekker zelf moeten uitzoeken. Hassan verdwijnt als een dief in de nacht.

Op de treurbuis blijkt de kaart terecht. Nievelt torpedeert met gestrekt been een Groningse knieholte die merkwaardig genoeg ongeschonden blijft. Scheidsrechter Kuipers trekt het rood zeer resoluut en het legioen ontploft. Het gezang over de moeder van de scheids houdt minutenlang aan, bijna stadionbreed. Ik zit er met steeds verder krommende tenen naar te luisteren. Waarom wil ik hier bijhoren?

Het wordt tijd dat een scheidsrechter zodra het woord 'hoer' verschijnt de wedstrijd schorst en dat Feyenoord een regelementaire 0-3 om de oren krijgt. Bah!