MacRembrandt
In de National Gallery hangen de muren ouderwets vol: drie lagen schilderijen in vier dronken kolommen en allemaal bomvol historische figuren die heel verantwoord niets zitten te doen. Verderop zijn er gelukkig Italianen: Raphael, Lippi en mindere goden. Ook volle doeken, maar van een grote rust.
Tussendoor stuiten we op een zelfportret. Ik ga echt nooit nooit nooit meer iets lelijks over Rembrandt zeggen, erewoord.
Het regent in Schotland anders dan bij ons. Het miezert niet, het is gewoon blauw en droog en dan gaat de kraan open. Whamm! De temperatuur valt een graad of tien. Volgens Willemijn zijn dat er slechts drie, maar als ik niet meer mag overdrijven houd ik ermee op. De musea zijn genadig gratis.
Tussendoor stuiten we op een zelfportret. Ik ga echt nooit nooit nooit meer iets lelijks over Rembrandt zeggen, erewoord.
Het regent in Schotland anders dan bij ons. Het miezert niet, het is gewoon blauw en droog en dan gaat de kraan open. Whamm! De temperatuur valt een graad of tien. Volgens Willemijn zijn dat er slechts drie, maar als ik niet meer mag overdrijven houd ik ermee op. De musea zijn genadig gratis.
posted by Frank Blaakmeer at 20:51
2 Comments:
Dat je als Hagenaar helemaal naar Schotland moet om Rembrandt te leren waarderen... Hum, wat klopt er niet in die zin?
Al moest ie ervoor naar de maan. Het doel heiligt hier de middelen. Alle middelen toegestaan.
Zeer benieuwd overigens wie je kunnstzinnige hart dan sneller zouden doen laten kloppen. En ook die blogjes zou ik met veel plezier lezen.
Nina
Een reactie posten
<< Home