Oostenrijk

Het begint met het nieuwjaarsconcert. Wenen walst. Dan volgt het schansspringen. Oostenrijk zegeviert op alle fronten. Tot slot is er Sissi, koningin uit liefde. Liefde voor Oostenrijk, onder andere. Is er een treuriger land denkbaar dan Oostenrijk? Waarom domineert het dan een dag lang de eerste vaderlandse zender?

Ik bel Herman, in Wenen, om hem ter verantwoording te roepen. Ik krijg Reijer aan de lijn. Reijer weet niet meer wie ik ben, dat is net te lang geleden. Hij speelt een spel met ridders, die als je goed speelt door een luikje hun ondergang tegemoet vallen. Reijer is daar werkelijk meedogenloos in. Zijn vader ziet zijn eigen ridders alleen maar vallen. Ze hebben geen schijn van kans.

Reijer vraagt wanneer ik op visite kom. Ik antwoord dat we dat inderdaad maar snel moeten regelen. Ik vraag of ik zijn vader mag spreken. Ja, mag wel. Een halve minuut lang gebeurt er helemaal niets. Ik vraag of er nog steeds Reijer is. Hij bevestigt het blijmoedig, in zijn zorgvuldig gearticuleerde Nederlands schemert de Weense tongval al door. Geef de telefoon maar aan je vader Reijer.

Nee, Herman is niet naar het concert geweest. Ook aan Sissi had hij part noch deel. Maar volgende week gaat hij wel naar het schansspringen. Zo'n sport wil je toch wel een keer meemaken. Zegt Herman.

Het is mij bang te moede. Mijn vriend verandert langzaam in een Oostenrijker. Dat die Wilders daar niet wat aan doet!