Cameratoezicht

We hebben een klein videodingetje gekocht. Vandaag probeer ik het uit. Het past in een jaszak. Bij het ijspaleis staat een cameraploeg van de VARA. Zij filmen me, ik film terug. De jongens vatten het sportief op.

In de tramtunnel wil ik de aankomst van de Randstadrail filmen. Ik haal het dingetje uit mijn zak en klap het deurtje open. Een mevrouw in de buurt slaat op tilt. Ze roept dat ik haar kinderen niet mag filmen. Ik leg uit dat ik nog helemaal niet film en de tram afwacht. Ze blijft hysterisch doen. Ik geef grif toe, natuurlijk ga ik haar kinderen niet filmen. Er blijkt een man bij te horen. Hij bromt dat ik het maar beter niet kan wagen.

De vrouw is ondertussen een bewaker gaan halen. "Die man staat te filmen!!!" Een geüniformeerde meneer komt naar me toe en vraagt wat ik doe. Ik vertel dat het me om de tram gaat. De bewaker legt uit dat filmen in de tramtunnel niet is toegestaan, maar dat ik best even de aankomst van de Randstadrail mag opnemen. Ik zeg dat ik het niet zal doen. Wat niet mag, dat mag niet.

We spreken nog wat langer. Hij legt uit dat er nogal werk wordt gemaakt van de bewaking van de tramtunnel, omdat het een ideaal terroristisch doelwit is. En dat het niet altijd mannen met lange baarden zijn. Nee, zeg ik, het kan natuurlijk ook een lange kale zijn die zich niet geschoren heeft. De bewaker lacht en wenst me een goede reis.

Vanaf het betreden van de tramtunnel tot het vertrek van de tram worden alle kinderen en hun papa's en mama's door circa twintig camera's gefotografeerd en gefilmd.