Liegen
Op het binnenhof staan dranghekken. Bij de ingang van de Treves-zaal lopen evenveel agenten als journalisten heen en weer. Het grappige is dat je als fietser voor de dranghekken langs mag fietsen. Ik fiets heen en even later terug, in de vage hoop dat er wat gebeurt. Er gebeurt niets.
Binnen gebeurt van alles, maar daar mogen wij niets van weten. Ik denk dat mijn partij gepiepeld is door het CDA. Volgens de NRC van vandaag zei Koenders in een beraad waar Wouter Bos ontbrak dat er voor een verschuiving van het standpunt van de PvdA in elk geval een brief van de Navo nodig zou zijn. Let wel, als noodzakelijke maar niet voldoende voorwaarde. En dan belt Verhagen met de Navo.
Gepiepeld. Ik zeg: rug recht nu!
posted by Frank Blaakmeer at 20:08
7 Comments:
Niet Verhagen of het CDA, maar Wouter Bos is in deze zaak zijn boekje ver te buiten gegaan!
Op 2 februari vindt overleg plaats tussen Balkenende, Rouvoet, Verhagen, Koenders en Van Middelkoop over Uruzgan. De vraag is of een verlengde missie voor de PvdA mogelijk toch aanvaardbaar is. Bos is afwezig: ‘Koenders denkt, met mandaat van Bos, mee’, schrijft de NRC. En: ‘De aanwezigen van CDA en ChristenUnie horen Koenders zeggen dat er dan in ieder geval een formeel verzoek van de NAVO moet zijn.’ Mogelijk bedoelde Koenders slechts dat er eerst meer inzicht moet zijn in de wensen van de NAVO. Daarop overlegt Verhagen, de volgende dag, met de NAVO en vraagt hij (kennelijk) om de brief met het NAVO-verzoek.
Waarom maakt Koenders die opmerking over een formeel NAVO-verzoek, als hij al weet dat zijn fractie nooit zal instemmen met een verlengde missie? Dan had hij toch moeten zeggen: ondenkbaar dat wij hiermee instemmen, dus we hoeven het er ook niet meer over te hebben? Ook Bos blijkt niet absoluut zeker te zijn van het standpunt van zijn fractie, want nadat Balkenende hem op 3 februari het voorstel voor een verlengde missie heeft uitgelegd, belooft Bos de premier om het aan de PvdA-fractie voor te leggen. Die avond verwerpt de PvdA het voorstel.
Dit is een keerpunt: pas vanaf het moment dat zijn fractie het voorstel verworpen heeft, weet Bos zeker dat een verlengde missie in Uruzgan kansloos is.
De volgende dag, 4 februari, komt de NAVO-brief binnen, met het verzoek voor een verlengde missie in Uruzgan. Bos is blijkbaar erg boos over die brief, omdat hij daarvan niet op de hoogte was gebracht door Verhagen. Uit het Kamerdebat van 18-2 bleek dat het verzoek in die NAVO-brief door CDA en CU werd beschouwd als (niet meer dan) ‘een optie’, waarover nog in de Ministerraad een definitief besluit zou moeten worden genomen. Bos valt na 4 februari echter volledig uit zijn rol van minister, door publiekelijk te verkondigen dat een verlengde missie voor hem en zijn fractie onbespreekbaar zijn. Hij schendt hiermee een van de meest elementaire beginselen van onze parlementaire democratie, namelijk dat het kabinet naar buiten toe altijd één standpunt moet verkondigen. Hij had niet in het openbaar, maar in de Ministerraad moeten verkondigen dat een verlengde missie onbespreekbaar is en het aan zijn fractievoorzitter moeten overlaten om dat standpunt publiekelijk uit te dragen. Dan had ook de PvdA-fractie in de Kamer kunnen duidelijk maken dat de aanvaarding van het voorstel het einde van het kabinet zal betekenen.
De vraag is dan ook waarom Bos het nodig vond om zo openlijk in de media te verkondigen dat een verlengde missie onbespreekbaar is, terwijl daarover nog in de Ministerraad vergaderd moest worden. Wilde hij – vanwege de verkiezingen – duidelijk maken dat alleen de PvdA zich houdt aan de belofte om de Uruzgan-missie in 2010 te beëindigen (en dus dat CDA en CU ‘onbetrouwbaar’ zijn)? Waarom schond Bos de ‘eenheid van kabinetsbeleid’ waaraan hij als minister staatsrechtelijk gebonden is, en liet hij het niet aan zijn fractievoorzitter over om te dreigen met de val van het kabinet?
Soedish
Sowieso had Nederland überhaupt nooit militairen moeten inzetten in Afghanistan. Martin van Creveld heeft het in NRC-artikelen herhaaldelijk goed verwoord: jíj wint het daar alleen als je je tegenstander echt overwint, zíj winnen al als jij niet wint.
En "winnen" kun je daar maar op twee manieren:
1) Door totale, extreem gewelddadige overrompeling;
2) Door zeer langdurige, intensieve militaire inzet.
Voor beide is niet gekozen, dus elke missie daar is hopeloos. Sterker nog: je geeft Iran nog eens een duwtje in de rug om nog sneller een eigen kernwapen te willen, en ook Rusland gaat zich meer omsingeld voelen. Bijverschijnselen die niet in je voordeel zijn.
Met zo'n gluiperige drammer als Verhagen en een partij als het CDA die vooral internationaal wil pleasen, houd je het natuurlijk nooit lang uit, dus een kabinetsval is dan sowieso onvermijdelijk.
En nu wordt het toekijken hoe die massa's D66 stemmers spijt als haren op hun hoofd gaan krijgen van hun steun aan het kabinet Balkenende V van CDA, VVD, misschien Verdonk, en dus D66.
Als PvdA zou ik het wel weten: lekker in het midden gaan zitten van een sociale coalitie, inclusief de CU. Gewoon een Groen-Rijnlands beleid gaan voeren; de buurlanden zullen sowieso óók gedwongen zijn een aantal belastingen te verhogen, en op die hoogbetaalde, over het paard getilde Nederlandse bestuurders zitten ze in de VS, Groot-Brittannië en O/ZO-Azië toch niet te wachten, dus die kunnen geen kant op.
Mijn eigen partij gaat zijn eerste grote verkiezingsnederlaag tegemoet, maar dat is niet erg: als ze je _ideeën_ maar overnemen, en dat proces is al in gang gezet, al was het maar door bijvoorbeeld de kredietcrisis.
Wat zou Frank er nou van denken, dat we hier zijn blog een beetje lopen te vervuilen? Die denkt natuurlijk: die lange, saaie, serieuze commentaarstukken zonder plaatjes, dat lezen de mensen toch niet.
Jawel hoor, we lezen het heus.
En Wouter Bos met die rechte rug, die rode sjaal en die blik. Oei. Dat kan toch niemand ontgaan zijn.
Je moet Trouw eens lezen, Vn, die lijken nog beter op de hoogte.
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
Soedish, toch even een paar puntjes. 1. Dat Bos het voorstel van tevoren voorlegt aan zijn fractie is een goed democratisch gebruik. Het parlement controleert het kabinet, maar een parlement dat voortdurend tegen de ministerraad ingaat, is onhandig, enige afstemming is derhalve handig. Het kabinet gaat niet over verlenging wel of niet, de kamer gaat daarover. 2. Dat Verhagen zonder Bos te informeren Rasmussen om een brief vraagt, is hoogst ongebruikelijk en heeft uiteindelijk ons land enorm in verlegenheid gebracht. Ongeschreven regel is dat er alleen een verzoek om een voorstel van de Navo komt als helemaal zeker is dat het antwoord 'ja' zal zijn. 3. De suggestie dat het kabinet dus nog kon overleggen is vreemd. Bos is door Verhagen voor het blok gezet. Balkenende heeft in een gesprek met Bos over deze kwestie het bestaan van de brief verzwegen. En toen ging Bos inderdaad zijn boekje te buiten. Op dat moment was hij door Balkenende voorgelogen en door Verhagen publiekelijk te kijk gezet (want die bracht van tevoren ook naar buiten hoe hij erover dacht, "je kunt zo'n verzoek niet terzijde schuiven", dezelfde politieke doodzonde die Bos, later, maakt).
De opmerking dat Verhagen of het CDA niets te verwijten valt, lijkt me, op zijn minst, verre van juist.
Het probleem is inderdaad niet dat Bos het voorstel voorlegde aan zijn fractie; hij deed dat – volgens de NRC – zelfs met instemming van Balkenende. Het probleem is dat Bos na dat fractie-overleg openlijk afstand is gaan nemen van het kabinetsbeleid.
Waarom brak Bos met dat beleid? Volgens eigen zeggen inderdaad vanwege die Navo-brief, waarvan hij niets zou hebben afgeweten en die van de ‘optie’ een ‘voldongen feit’ zou hebben gemaakt. Om met het tweede punt te beginnen: uit alles blijkt dat de Navo-brief deze keer een heel ándere status had dan gebruikelijk. Zo schreef De Volkskrant op 20-2 jl.: 'Normaliter stuurt de NAVO pas een verzoek als er een gerede kans is dat het wordt ingewilligd. Die zekerheid had Verhagen nu niet, wat ook blijkt uit het feit dat hij de NAVO-chef daar expliciet voor heeft gewaarschuwd.’ Die andere status blijkt verder uit het feit dat de CDA- en CU-ministers ná de Navo-brief steeds zijn blijven spreken over het onderzoeken van mogelijke ‘opties’ en niet van een verzoek dat niet meer zou kunnen worden afgewezen. Bovendien heeft niet het kabinet, maar de Kamer in deze kwestie het laatste woord, zodat een kabinetsvoorstel ook dáár nog had kunnen sneuvelen.
Wist Bos af van de brief? Het lijkt mij onwaarschijnlijk dat de PvdA-ministers gevraagd zullen hebben om die Navo-brief, als zij die inderdaad interpreteerden als een feitelijk instemmen met een verlengde missie. Als ze zelf (Koenders?) om zo’n brief hebben gevraagd, dan kan die brief slechts de status hebben gehad van een concreet voorstel waarover vervolgens nog een besluit moest worden genomen. Het is nu ook precies déze betekenis die door CDA en CU aan die Navo-brief is toegekend. Volgens de CDA- en CU-ministers hebben de PvdA-ministers zelf om die brief gevraagd en ging het er slechts om dat met dat verzoek een concreet voorstel op tafel lag, wat het (vooral voor de PvdA) gemakkelijker zou maken om de optie van een verlengd verblijf verder te onderzoeken.
De ware reden dat Bos besloot te breken met het kabinetsbeleid, moet dan ook niet de Navo-brief zijn geweest, maar het overleg met zijn fractie, waaruit bleek dat de PvdA geen enkele optie voor een verlengde missie zou steunen. Maar waarom vond de PvdA-fractie het dan eerder wel goed dat in het kabinet over zo’n verlengde missie werd gesproken? En: waarom heeft de PvdA-fractie niet de staatsrechtelijke verhoudingen gerespecteerd tussen Kamer en kabinet, die het verbieden om een minister publiekelijk te laten optreden als woordvoerder van zijn fractie en partij? Een minister is in de eerste plaats dienaar van de Staat en pas daarna van zijn partij. Als minister moet je per definitie coalitie-beleid verdedigen en uitvoeren. Het is dan aan jouw fractie om te beoordelen of ze in dat beleid nog voldoende terugvinden van hun eigen wensen om het kabinet te blijven steunen. In dit geval wás het kabinetsbeleid om de overige Uruzgan-‘opties’ verder te onderzoeken. Dit blijkt ook duidelijk uit het gesprek met Wouter Bos in Nova, op 5 januari jl. Het gesprek ging over ‘Icesafe’, maar helemaal aan het einde kwam nog even ‘Uruzgan’ ter sprake (vanaf 8.40 min):
http://www.novatv.nl/page/detail/uitzendingen/7504/Wouter+Bos+wil+opheldering+van+IJsland/#
Dat was dus toen Wouter Bos nog wél het verschil kende tussen ‘de PvdA-fractie’ en ‘de minister Bos’.
Soedish
Een reactie posten
<< Home