Fort Worth, Tx

Tja, daar staan ze dan, voor het courthouse van Albany Texas. De foto is gemaakt door Shirley, de directrice van het stadje, die steeds als wij op straat verschijnen in een witte Jeep komt aanrijden om te vragen of het nog steeds goed met ons gaat, wat we gedaan hebben en wat we nu gaan doen.

We parkeren bij het grote plein onder de van luidruchtige krekels vergeven bomen. We hebben nog geen vier passen verzet of daar komt de witte Jeep. Shirley stelt zich voor, meldt dat heel Albany geweldig blij is met onze komst en vraagt of ze ons zal fotograferen voor het prachtige courthouse. Nou, nee bedankt, wij zijn niet zo van dat soort foto's. Maar natuurlijk, wat leuk, heel graag, wat ontzettend vriendelijk. Daar staan ze dan.

We drinken koffie in de drugstore, die ons bijzonder is aangeraden omdat ze er zelf nog sodadrankjes maken. Terug op straat verschijnt al snel de witte Jeep. Gaat het goed? Ja, kijk, we hebben een boek gekocht en nu gaan we naar het Art Center. Prima, heel goed, ga zo door. Is Albany niet geweldig? Ja, best wel.

Terug in de brandende hitte van voorbij het middaguur komt de Jeep weer voorrijden. We wilden toch nog lunchen in de drugstore? Shirley zal zorgen dat ze niet dichtgaan, want dat doen ze normaal op zaterdag om twee uur. Het is een minuut lopen. Ja, maar ik ben met de auto. En inderdaad, we worden verwacht.

Na de beste lunch tot nog toe, een salad van onder andere van alles, slenteren we langzaam terug naar de Dodge. We wilden hier doorheen rijden en zijn ruim twee uur gebleven. Albany ziet er uit alsof haar inwoners trots op haar zijn.

Terecht. Jammer dat de witte Jeep op het laatst verstek laat gaan. Dan maar via deze ons onsympathieke weg: bedankt Shirley!