Klokkijken

Even na de toeter die elke maand bewijst dat de toeter het nog doet, tref ik Jaap Bannink staand op een tafel aan met een klok in de hand. De minutenwijzer van de klok draait rondjes, merkwaardig snel en traag. Een rondje duurt zo'n halve minuut. De klok staat op kwart voor acht. Om de juiste tijd te bereiken moet Jaap minutenlang daar op die tafel staan. Een beetje aan de wijzers zwengelen, dat is er niet bij.

Er hangen meerdere klokken in de school, maar er zijn er geen twee te vinden die bij benadering dezelfde tijd aangeven. De schooldag is een ongedefinieerd geval, soms duurt het eindeloos, soms is het zo voorbij. De klokken begeleiden de onzekerheid op voorbeeldige wijze.

Maar de twijfel beperkt zich niet tot de school, nee, heel Den Haag is in de war. Wanneer ik naar school fiets passeer ik vier openbare klokken. De eerste staat op kwart over één, de tweede op even voor negen, en zo gaat het door. Was het zojuist nog middag, een paar straten verder is het 's ochtends vroeg. In Den Haag lijkt niemand te weten hoe laat het is.