Antwerpen

Met Lia naar Antwerpen, ter voorbereiding van de personeelsdag van aanstaande donderdag. Het Museum voor Schone kunsten ligt volgens Lia's Michelin-gids aan de Belgiëlei. We lopen enigszins verdwaasd door het gedeelte van de straat waar het museum zou moeten zijn. Zo onopvallend kan het toch niet zijn. We bellen aan bij een muziekschool die zich precies op de door de kaart aangegeven locatie van het museum bevindt. De zoemer zoemt, en de loodzware fraai versierde deur laat zich moeizaam openen. Een mevrouw staat te kijken wie er binnenkomen. Als we ons probleem uitleggen roept ze een collega die ons in zijn kantoor nodigt en onmiddellijk op zijn computer begint te rammelen. We krijgen een vijf-sterren advies, over de juiste locatie van het museum, over de onmogelijkheid om ons per auto te verplaatsen op dit uur, over de loop van de trams, over het wezen van de voorverkoop van tramkaartjes. En wat ontzettend leuk dat we naar Antwerpen gaan. Ik schud handen, we nemen roerend afscheid.
De tram is vol, mensen staan in elkaars ruimte. In Nederland sluiten mensen zich in zo'n situatie op binnen hun vel, maar hier wordt geglimlacht en vriendelijk gesproken. Als er twee plaatsen vrijkomen in de tram worden we uitgenodigd te gaan zitten. De trambestuurder, die ik gevraagd heb waar de halte van het museum is, rijdt als we te vroeg uitstappen niet domweg door, maar verlaat zijn zitplaats om ons op onze vergissing te wijzen. Als we opnieuw uitgestapt zijn vraagt Lia: "Zijn de mensen hier vriendelijker, of lijkt dat maar zo?" Geef zelf het antwoord en kleur de plaatjes.