Magritte

Soedish mailde vandaag naar aanleiding van het vorige blogje over de paraplumannetjes. Hij meldt dat mijn kunsthistorisch geheugen me behoorlijk in de steek heeft gelaten, want wat in dit filmpje gebeurt is natuurlijk helemaal René Magritte. Hij heeft gelijk. Ik heb er geen seconde aan gedacht, en dat terwijl we donderdag in Antwerpen nog naar schilderijen van de man hebben staan kijken. Foei! Soedish heeft bovendien een kleine speurtocht ondernomen naar relevante plaatjes. Hij vond bij Magritte zelf één paraplu, op het schilderij 'De vakantie van Hegel':



In een brief vertelt Magritte dat de opzet van het schilderij was om een glas water te schilderen dat er toe doet, dat verschil maakt. Via verschillende stadia ontstond onder het glas de paraplu, en Magritte moest aan Hegel denken, die het in zijn vrije tijd wellicht een aardig idee had gevonden: de paraplu draagt datgene waar hij tegen beschermt. Vandaar de titel. Nog veel relevanter is het schilderij 'Golconde':



Van dit schilderij voel je op je klompen aan dat de makers van de commercial het heel goed bekeken hebben. De paraplu's ontbreken, maar dat doet er niet toe. Het schilderij beïnvloedt het filmpje, en andersom; wie het filmpje kent en dan het schilderij ziet zal er nooit, zoals velen, vallende mannen in zien. Interessant is dat het thema van het verdwijnen van individualiteit in een verstedelijkte samenleving (als dat een zinvolle interpretatie van het schilderij is) in de commercial diametraal wordt omgekeerd: elk zwevend paraplumannetje staat juist voor een individu, een individu dat als hij zich maar juist verzekert een persoonlijke beschermengel krijgt.
De combinatie van zwevende man en paraplu komt bij Magritte niet voor, maar Soedish vond wel een aantal pastiches rond dit thema waarvan dit de leukste is:



Kunst baart kunst, zoveel is maar weer eens duidelijk. En het verkoopt zekerheid.