Overwinteren

Woensdagavond Uefacup-voetbal in de Kuip. De sfeer in het speciale trammetje dat van Rotterdam CS naar het stadion voert is verbijsterend. We kennen die tram van de zondagmiddag; Feyenoordsupporters gaan op naar de tempel, als betrof het een echte eredienst. Ingetogen, vol verwachting, maar in het besef dat alles louter genade is. Vanavond is de tram gevuld met vroege dertigers die zich behoorlijk hebben ingedronken. Het verschil tussen zingen en schreeuwen vervaagt, en de metalen plafondplaten van de tram worden doorlopend gemolesteerd. Hier lijkt elk besef te ontbreken. Beute, zelf een vroege dertiger, maar dan van de fatsoenlijke soort, en ik kijken elkaar aan. Moeten we grijnzen of fronsen. Van allebei een beetje. Wat is dit? Ik betrap mezelf op de gedachte dat ik het behalve ontzettend dom stiekem ook wel grappig vind.
In het stadion doet de speaker een dringend beroep op de toeschouwers om negens mee te gooien en geen vuurwerk af te steken. De club heeft drie jaar voorwaardelijk aan de broek gekregen van de Uefa, en elke scheet is er één te veel. Als vroeg in de wedstrijd een rotje afgaat in het fanatieke thuisvak fluit het hele stadion de stoere hufter die dat nog waagt op de vingers uit. Ik doe nooit mee aan dat soort collectieve acties, maar nu wel. Wat een ongelofelijke klootzak! Het lijkt te werken. Er gaat alleen nog wat vuurwerk af in het Poolse bezoerkersvak. Ze doen maar.
De wedstrijd begint goed, maar kantelt snel naar ouderwets slecht. Dan, uit het niets, maakt lilliputter Hofs een miraculeus doelpunt. met het hoofd. De Polen, die genoeg hebben aan een gelijk spel, beginnen nu te voetballen en dat doen ze verrassend goed. De gelijkmaker zie je van kilometers ver aankomen. Eén tegen één. Als ze nog even zouden aanzetten zou het even snel afgelopen zijn, maar Wisla Krakow heeft genoeg aan een gelijk spel. Nog voor de rust herstelt Feyenoord de marge. De pass op Kolkka is eindelijk eens voor de man in plaats van het eeuwige in de voet of, nog erger, net achter de man, en de snelle voorzet wordt binnengeschoten door Jonathan de Guzman. Twee - één.
Na de rust zijn de ploegen meer aan elkaar gewaagd, omdat Feyenoord iets beter wordt en de Polen geen echt offensief kunnen produceren. Als Pierre van Hooijdonk in de ploeg komt is het snel afgelopen. Pierre doet alles goed. Hij neemt geen ballen aan, hij kaatst en weet vantevoren al wat hij met een bal gaat doen. De snelheid die daardoor ontstaat leidt tot gevaar voor het Poolse doel en uiteindelijk heeft een barrage van schoten succes: op de keeper, rebound op de paal, rebound binnengekopt door Charisteas. Charisteas scoort! De Griekse goden zijn eindelijk op onze hand. Feyenoord overwintert.