August August August

Tja, dit is een lastige! Een gegeven paard mag je natuurlijk nooit in de bek kijken, vooral niet als het paard meer dan 40 euri waard is en je het gekregen hebt van een even plezierige als trouw bloglezende leerling. Dank je Jason, we stelden het zeer op prijs. Je vader, die deel uitmaakte van de supporting-cast, was heel goed, net zo als de acteurs in de hoofdrollen. Maar laat ik verder maar gewoon eerlijk zijn. Het probleem is dat het stuk niet deugt, omdat het geen greintje subtiliteit bevat.
Dat het over een clown gaat, daar ligt het niet eens aan. Ik heb een pokkehekel aan clowns. Je zult toch in het ziekenhuis liggen en per ongeluk zo'n roodneus aan je bed krijgen die zich in de afdeling vergist. Ga kindertjes pesten engerd. Pipo vond ik vroeger best leuk, maar die deed nog vrij normaal, en als hij over de schreef ging kreeg hij van Mamaloe op zijn donder. Sindsdien is het alleen maar ellende met die types. Clowns en mime-spelers. Brrrr.
Ach, deze August gaat nog wel. Zijn humor is, om met Hans Teeuwen te spreken, bepaald niet voor te lachen, veel te kinderachtig, maar zijn naïviteit is best aardig. Soms. Maar dat verhaal? Waar gaat het over? Nergens over. Pavel Kohout schreef het vlak voor de Praagse lente, en in die setting zal het betekenisvol zijn geweest. Nu is het een langdradig stuk vol herhalingen en flauwe taalgrappen, afgewisseld door prachtig georkestreerde maar zinloze varieténummers. Het contrast tussen de naïeve clownsfamilie en de indrukwekkend duivelse circusdirecteur is zo zwart-wit als maar kan. Gaat dit over het leven? Laat dan maar.