Macbeth

Jan Oosterheert deed vanavond zijn laatste kunstje. De binnenkort afscheidnemend conrector van mijn schooltje speelt elke twee jaar in het toneelstuk. Toneel is op Sorghvliet keurig verdeeld; het ene jaar een musical onder regie van Makaria, waar de halve school gillend van plezier aan meedoet, het andere jaar een volledig doorgecomponeerde klassieke voorstelling met beperkte cast in de strenge regie van Rob. Het contrast is heel prettig; een Rob-jaar brengt wat rust, behalve voor Rob, die gevaarlijk perfectionistisch is, zodat het volgend jaar de tent weer gezellig afgebroken mag worden. Jan Oosterheert speelt steevast in de musical, waar hij de ruimte krijgt om de grootste onzin bij elkaar te improviseren. Altijd een hoogtepunt van de voorstelling.
Dit jaar heeft Jan een rolletje in Macbeth, onder regie van Rob. Hij klaagde deze week dat hij tekst uit zijn hoofd moest leren. Elke letter op de juiste plaats meneer. Vanavond greep hij zijn kans. Als poortwachter van het kasteel van Macbeth moet hij midden in de nacht de poort openen voor Macduff en Lennox. Bij Shakespeare roept de poortwachter allerlei fantasiefiguren binnen alvorens de poort daadwerkelijk te openen. Jan voegde er een regisseur van schooltoneel aan toe die over de ruggen van arme hardwerkende kindertjes aan zijn roem werkt. En wijzend op de plek naast Rob, voor op de tribune, zei hij: "Ga hier maar zitten, naast die tweelingbroer van je." We gaan hem missen.