Dichters in treinen

De dichter zit in een trein. De trein staat stil op een station zonder reizigers. Welk gedicht is dit? Elke rechtgeaarde Nederlandse poëzie-liefhebber roept nu: "Achterberg", eventueel gevolgd door de naam van het station en het gedicht:

HULSHORST

Hulshorst, als vergeten ijzer
is uw naam, binnen de dennen
en de bittere coniferen,
roest uw station;
waar de spoortrein naar het noorden
met een godverlaten knars
stilhoudt, niemand uitlaat
niemand inlaat, o minuten,
dat ik hoor het weinig waaien
als een oeroude legende
uit uw bossen: barse bende
rovers, rans en ruw
uit het witte veluwhart.

Ik probeer het wel eens te citeren, en kom dan niet verder dan: "waar de stoptrein naar het noorden ...." en een "godvergeten knars", allebei fout zoals blijkt, al vind ik "stoptrein" eigenlijk beter dan "spoortrein".

Vanavond bladerde ik in het prachtige 'Book of British Villages' en vond tot mijn verbazing het Britse antwoord op de vraag:

Yes. I remember Adlestrop—
The name, because one afternoon
Of heat the express-train drew up there
Unwontedly. It was late June.
The steam hiss’d. Some one clear’d his throat.
No one left and no one came
On the bare platform. What I saw
Was Adlestrop—only the name
And willows, willow-herb, and grass,
And meadowsweet, and haycocks dry,
No whit less still and lonely fair
Than the high cloudlets in the sky.
And for that minute a blackbird sang
Close by, and round him, mistier,
Farther and farther, all the birds
Of Oxfordshire and Gloucestershire.

Deze dichter, Edward Thomas (1878-1917), bereist een vriendelijker landschap en Achterberg is alleen al daarom beter, al is de evocatie van het landschap dat verdwijnt in de verte bij Thomas ook erg fraai. Kende Achterberg het werk van Thomas? En is er ook een Duitse variant? En zo verder en zo voorts.