Oranje

Vorige week werd ik gebeld door Sophia uit 1B. Ze had kaartjes gewonnen voor de wedstrijd Jong Oranje - Jong Portugal. Haar vader heeft geen rijbewijs, haar moeder heeft andere verplichtingen. Of ik met haar naar de wedstrijd wil? Gekkenwerk natuurlijk, op en neer naar de Euroborg, maar ik bekijk die afstand nog steeds met Groningse ogen, en dan valt het wel mee. En dus zat ik eergisteravond met een meisje van dertien en 20.000 oranje malloten in het nieuwe stadion van de FC. Het meisje maakt foto's, de malloten doen de wave en vage dansjes. Terwijl de wedstrijd spannend wordt gaat het vreemd uitgedoste publiek door met hun feestje. Ze zijn een avond uit en schamen zich nergens voor. Het voetbal is secundair. Tijdens de wave blijf ik hardnekkig zitten en rek mijn hals om te kunnen zien dat de Portugezen scoren. Het publiek merkt het nauwelijks. Ik overdrijf.
Sophia heeft een prachtige avond en neemt doorlopend foto's. Na de wedstrijd halen we Willemijn weer op en razen door de nacht naar huis. Sophia slaapt op de achterbank en droomt van een carriere bij een Catalaanse voetbalclub. De volgende dag draagt ze op school voor het eerst in langere tijd weer haar Barcelona shirt.