Bezet

Op het huisverwarmingsfeestje van Irene is het gezellig en druk. Onderdeel van de verbouwing was het toilet; mooi, voor zover een toilet mooi kan zijn. Het is bijna af. Bijna. In plaats van een deurklink is er een witte veter door het gat van de klink. Ik trek de deur achter me dicht en weet meteen dat ik iets heel doms heb gedaan.
Ik onderwerp de kastjes aan een zo min mogelijk privacy-schendend onderzoek. Ik moet iets hebben dat op een schroevendraaier lijkt. Niets. Er zijn wel wasknijpers. Ik sloop een houten wasknijper en steek de helft van zo'n ding in de opening voor de deurklink. Het past precies, maar als ik er aan draai breekt het hout.
Ik bel Vogel. Hij bevindt zich op een meter of vier. Hij hoort zijn telefoon niet.
Ik bel Machteld. Het helpt allemaal niets.
Dan gaat de bel. Irene laat op de gang gasten binnen. Ik klop op de deur en roep iets. Irene heeft het direct door en schiet in een voor haar kenmerkende lichte stress: "Er zit iemand opgesloten op het toilet!" "Mooi laten zitten" roept een mannenstem. Maar er wordt een schaar gezocht, en even later zwaait de deur open. Voor de veiligheid leggen we de schaar achter de deur. Terug in het feest blijken mijn collega's van niets te weten. En als we weggaan ontdekt Machteld dat ik haar een uur geleden gebeld heb.