Onbegrijpelijk veel

Mijn brugklas was toe aan een nieuwe plattegrond. Dertig kinderen op dertig plekken, aanvankelijk op goed geluk en eigen initiatief verdeeld, maar nu door de mentor zorgvuldig doordacht en geplaatst. Een zware klus is dat, want het kan op veel manieren. Op hoeveel manieren? Op heel veel manieren!
Ik heb het getal voor ze op het bord geschreven. Het begint met een 2 en dan volgen er nog 32 cijfers. Grote getallen zijn voor mensen volstrekt onbegrijpelijk. Het aantal manieren waarop je dertig leerlingen over dertig stoelen kunt verdelen is zo groot dat mijn brugklas domweg niet wilde geloven hoe groot. Hier is hoe groot:
Stel dat alle zes miljard aardbewoners in staat zijn om elke seconde een klassenplattegrond te noteren. Dat kan niet, maar stel. Stel dat al die zes miljard mensen vanaf het begin van het heelal, een slordige 15 miljard jaar geleden, bezig zouden zijn geweest elke seconde een verschillende plattegrond op te schrijven. Dan zou het werk allang af zijn. Toch? Nou, dat valt tegen. Ze zouden met z'n allen nog geen procent van alle mogelijke plattegronden hebben afgewerkt!
Mijn bruggers geloofden het echt niet. Slechts één leerling wilde weten hoe je het aantal mogelijke plattegronden berekent. Het was een meisje. En blond. De enige echte nieuwsgierige.