CSI Rijswijk

Dat het een verbluffend mooi gebouw is, daar komen we helemaal niet aan toe. Er is teveel fraais in het Forensisch Instituut. Als ouverture is er een antropoloog achter een tafel vol botten. Hij stelt de vraag welke botten (allemaal echt) menselijk zijn. De kindjes weten er wel raad mee. Ze mogen hun keuze aanwijzen op het plastic skelet dat terzijde staat te grijnzen.

Wat is dat?
Een knieschijf.
Correct. Jongen of meisje?
Weet ik niet.
Ik ook niet.

In de schietkelder willen de jongens weten welk wapen het beste is. Op tafel liggen een revolver met lange loop, een pistool dat lijkt op een Walther PPK, en een Kalashnikov. De meneer zegt dat alle wapens slecht zijn. Dat antwoord wordt genegeerd:

Ja, maar welk wapen is het best?

Terechte vraag. Gelukkig wordt er speciaal voor ons met scherp geschoten. We moeten onze vingers in de oren doen, maar de knal valt eigenlijk best mee. De kogel blijkt in de meterslange dot watten moeilijk terug te vinden.

Het leukst is de patholoog anatoom. Hij heeft vanmiddag geen lijk, en neemt de tijd. Hij heeft zich speciaal voor ons in vol ornaat gestoken: Groen plastic, mondkap onder de kin, handschoenen aan, raar mutsje op de kop. De patholoog vertoont dia's. Soms zijn ze heftig, maar het zijn allemaal close-up's, dus dat het lijk een mens is zie je eigenlijk niet.

De kinderen leren om de plaatjes niet te interpreteren: je ziet geen messteek, je ziet een diepe wond met scherpe randen. Ze zijn er snel verbluffend goed in: Wat zie je? Rode vlekken. Goed zo.

Tot slot mogen we de sectiekamer zien. Een lege ruimte, klinisch, kaal, met uitgestalde instrumenten.

Of het niet eng is.

Nee, het is niet eng. Het is materie. Ik wist al dat ik patholoog anatoom wilde worden toen ik acht was.

En hebt u ook wel eens beroemde mensen?

Ja.

Hebt u Theo van Gogh ook ....... Rebecca wil het woord 'opengesneden' gebruiken, maar slikt het in.

Ja

Dus u hebt de ingewanden van Theo van Gogh aangeraakt?

Ja.

Okee.

Ik zeg tegen Rebecca dat ze hem een hand mag geven, maar daar heeft ze om één of andere reden helemaal geen behoefte aan.