Zeven weken

Vannacht droomde ik van witte vellen papier. Dat lijkt een koortsdroom, zo'n nachtelijk avontuur vol abstractie dat per seconde eeuwig duurt, maar dat was het niet. Het was vreedzaam en stil.

Het is de vakantie die nadert. Al het werk is nagekeken. Ons resten nog de buitengewoon belangwekkende eindvergaderingen. Je hoeft er niets voor te doen, als je tenminste geen coördinator bent, en dat ben ik al een tijdje niet meer.

Ons resten nog de traditionele schranspartijen aan het strand, eerst met de onvolprezen wiskundesectie, daarna met allen. Dag dag, prettige vakantie! Ja, jij ook.

Gisteren had ik de ultieme sombermansgedachte. Ik zei tegen Willemijn: "Weet je wel dat het over anderhalve week al vakantie is, en dat zodra de vakantie begint de vakantie korter wordt! Ik baal daar nu al van."

En vandaag sprak vriend Beute: "Nee, ik heb geen last van het midden van de vakantie, totdat jij me opbelt om te vertellen dat we al op de helft zijn. Je wordt alvast bedankt!"