Pindakaas

Het schijnt dat je gezond kunt blijven op een dieet van bruinbrood met pindakaas en sinaasappels toe. Pindakaas, daar zit wat in. Ik ben al een jaar of twee mijn favoriete potje kwijt.

De goorste pindakaas komt van Calvé. Smeuig tot op de bodem, dat lukt alleen met toevoeging van chemische rotzooi. Te zoet vooral, het is vooral te zoet.

De lekkerste komt van een firma die zich PCD noemt. Vroeger kon je die overal krijgen. Als je de deksel er afschroeft zie je eerst een halve centimeter dikke laag van helder vet. Daaronder zit de bijna bittere brei van gemalen pinda's. Je roert het vet door de brei. De beide substanties mengen wonderwel. Als je een mesvol naar je boterham brengt vormt zich een honingachtige sliert tussen mes en pot. Zo hoort het.

Later op de avond kan je dan stiekem een theelepeltje substantie in je mond steken. En nog één. En nog een laatste. Allemaal vitamines.

De mooiste opmerking over pindakaas wordt toegeschreven aan Mahatma Gandhi: "Het eten van pindakaas is een perversiteit; heel vies en heel erg lekker." Nee, dat ging niet over Calvé.