Gedicht van de week I
Eén van mijn derde klassen geef ik les op maandag, dinsdag en woensdag. Vandaag bedacht ik dat het aardig zou zijn ze elke week bij het sluiten van de laatste wiskundeles een gedicht mee te geven. Niet zo'n wiskundepoeempje van de altijd berijmde mevrouw Kool waarvan er diverse achter in het lokaal hangen, maar een gedicht. Zonder commentaar. Alleen maar lezen, de laatste drie minuten. Op het bord. Eens kijken hoe lang we dat volhouden:
HULSHORST
Hulshorst, als vergeten ijzer
is uw naam, binnen de dennen
en de bittere coniferen,
roest uw station;
waar de spoortrein naar het noorden
met een godverlaten knars
stilhoudt, niemand uitlaat
niemand inlaat, o minuten,
dat ik hoor het weinig waaien
als een oeroude legende
uit uw bossen: barse bende
rovers, rans en ruw
uit het witte veluwhart.
Gerrit Achterberg
posted by Frank Blaakmeer at 21:13
3 Comments:
Rather nice, indeed! Heb ik als bèta-analfabeet toch nog aardig tijd gestoken in de zoektocht naar een geheel getal tussen de 26 en 27. To no avail. Nu gelukkig iets dat wel versta. Iets met woorden. Jammer genoeg ben ik net van de generatie die niets meer uit het hoofd hoefde leren op het voortgezet onderwijs. Ik zou zeggen: vooral doorgaan! Dat er dan ooit, een enkeling, jaren na het diploma, nog kan reciteren, één der gedichten aangeboden door meester Blaakmeer. Die theoloog die wiskunde gaf. (En wat doen die theologieboeken in Dordrecht?)
Trouwens: 'op het bord'? Het smart bord?
Indeed Edmund, het slimme bord. Dat gaat nogal sneaky: ik post op dinsdagavond een gedicht op mijn blog, maar zodanig dat het pas op woensdagochtend verschijnt. Dat voorkomt dat allerlei mensen doorkrijgen hoe schandalig laat ik naar bed ga. Op woensdagochtend tegen twaalf tover ik het gedicht dan op het blog tevoorschijn.
Een reactie posten
<< Home