Saul en Jonathan

In het lokaal waar zwijgende leerlingen de eenvoudige sommetjes heel goed zonder hulp van de meester te lijf kunnen, ligt een grote groene bijbel op het bureau. Ik sla een favoriete passage op: het klaaglied van David over Saul en Jonathan. In mijn hoofd staat:

Hoe zijn de helden gevallen, de krijgswapenen verloren gegaan.

In de moderne vertaling klinkt het anders. Mijn hoofd is gevuld met NBG 51. Eenmaal mee grootgegroeid gaat dat nooit meer weg. De moderne "Nieuwe Bijbelvertaling" legt het er in dit vers ook ruimschoots tegen af:

Ach, dat de helden moesten vallen, dat jullie, wapens in de strijd van Israël, verloren moesten gaan!

Uitleggerig, theologiserend en ritmisch lelijk. Hé vertalers, het is wel poëzie hoor! Wat zou er in het Hebreeuws staan? Thuis zoek ik het op. Ik had de eerste keer een vier en twee maanden later een zes min, negentwintig jaar geleden, maar ik zoek het op:

אֵיךְ נָפְלוּ גִבּוֹרִים, וַיֹּאבְדוּ כְּלֵי מִלְחָמָה

Ha, NBG 51 heeft gelijk. De nieuwe vertaling voegt er wat aan toe om het uit te leggen. Het woord 'Israel' ontbreekt in het origineel.

Ik herinner me opeens dat de Hebraïcus Lettinga voorstelde om in het lied van David één letter te wijzigen in een andere letter die er veel op lijkt. De nogal onbegrijpelijke frase

het schild van Saul, niet met olie bestreken

zou dan veranderen in de kraakheldere zin:

het schild van Saul, van de met olie gezalfde

Waar stond die letter precies? Kijk, dat wil ik dan eigenlijk toch graag weten. Ik heb bijna al mijn theologische boeken naar Dordrecht gebracht. Ik heb daar nooit spijt van.

Bijna nooit.